باشت

«لغت نامه دهخدا»

(اِ) چیزی را گویند که جزوی اندک نمایان شود یا نشود و بگذرد مثل اینکه باشت فلانی را دیدم و باشت شمشیر او را گرفت بمعنی قدری سیاهی او را دیدم و هوای شمشیر او را گرفت. (لغت محلی شوشتر خطی). || حلقه ای که بگردن مجرمان بندند. (دزی ج 1 ص49). غل.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر