«لغت نامه دهخدا»
(اِ مرکب) کلوب.(1) کانون. (لغات مصوبهء فرهنگستان ایران). محلی خاص اجتماع گروهی از مردم با منظور معین. محل گرد آمدن پیوسته یا متناوب گروهی بر طبق آیین نامهء خاص. (1) - Club