باعه

«لغت نامه دهخدا»

[عَ] (ع اِ) صحن سرای. (آنندراج).
- باعه الدار؛ صحن سرای. (منتهی الارب). ساحتها. (تاج العروس).
|| ناودان بام خانه. (ناظم الاطباء).