«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ هِ] (اِخ) محب الدین محمد بن عبدالله، پسر صاحب مغنی اللبیب معروف. او از مشایخ ابن حجر مکی است و گویند در نحو بر پدر پیشی داشت و از پدر و جز او دانش نحو فراگرفت و سبکی و ابن جماعه و ابن عقیل بدو اجازهء روایت داده اند و به رجب سال 799 ه . ق. درگذشته است.