باقر

«لغت نامه دهخدا»

[قِ] (اِخ) میرزا. از شعرای پارسی گوی مقیم هندوستان، خواهرزادهء خواجه حسن ثنایی است... طبعش بد نیست و این بیت از اوست:
چنان مستغرق کفرم که گر تسبیح زاهد را
بخاطر بگذرانم رشتهء زنار میگردد.
(تذکرهء مجمع الخواص ص261).
از شعرای ایران و اهل اصفهان است. از اوست:
ز جذب دوستداریهای من در نیم ره ماند
خدا ناکرده از طاق دل من گر کسی افتد.
(از قاموس الاعلام ترکی ج 2).