«لغت نامه دهخدا»
[دَ / دِ] (حامص مرکب)حالت و چگونگی باقیمانده. دوام. ثبوت. || دائمی و همیشگی. (ناظم الاطباء). || برجای ماندگی. || عقب ماندگی. (ناظم الاطباء).