«لغت نامه دهخدا»
(اِخ) لقب چند تن از امرای آل زیار و این صورت برطبق تحقیقات یوستی در «نامهای ایرانی» صورت صحیح کلمه است و ابوکالنجر و ابوکالنجار و باکالنجار و غیر آن همه صورتهای محرف است. بقول یوستی «کالیجار لغت محلی گیلانی است و مشتق از کلمهء پهلوی کاریچار میباشد و نظیر آن در فارسی امروز کارزار است. و رجوع به ابوکالنجار و همچنین حاشیهء عقد العلی ص68 و حاشیهء تاریخ کرمان چ باستانی پاریزی ص68 و 73 تا 78 و 433 و حاشیهء ص264 تاریخ بیهقی چ فیاض شود : و بعهد باکالیجار مذهب سبعیان ظاهر شده بود چنانک همهء دیلمان سبع مذهب بودند. (فارسنامهء ابن البلخی ص119).