باکراع حضرمی

«لغت نامه دهخدا»

[کُ عِ حَ رَ] (اِخ) شیخ محمد بن مبارک باکراع. اصل وی حضرمی و زادگاه او مدینه بود و از ادیبان شیوا و خوش بیان بشمار میرفت و در محاضره مهارتی بسزا داشت. از اشعار او قطعه ای معروف است که به قاضی تاج الدین مالکی در تبریک به زیارت مرقد حضرت رسول گفته است و مطلع آن این است:
اکلیل رأس المجد و الفضل والتقی
و سابق شأو السعد و العز و البها.
(از سلافه العصر ص288).