با کسی آتش شدن

«لغت نامه دهخدا»

[کَ تَ شُ دَ](مص مرکب) کنایه از، با او در خشم بودن. (غیاث اللغات). با او در مقام خشم بودن و آتش بمعنی خشم است. (آنندراج) :
بیم است که بر باد رود خاک ظهوری
ساقی، به من آتش چه شوی، عالم آب است.
ظهوری (از آنندراج).
و رجوع به آتش شود.