بخشودنی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ] (ص لیاقت) درخور ترحّم. (یادداشت مؤلف). رحمت آوردنی. سزاوار رحم و شفقت :
دگر آن که بخشودنی خوانده ای
ز مردی مرا دور بنشانده ای.فردوسی.
دلش در مخزن آسایش آور
بر آن بخشودنی بخشایش آور.نظامی.
|| درخور انعام و عطیه و بخشش :
گفتی که به خاقانی وقتی گهری بخشم
بخشودنیم بالله وقت است اگر بخشی.
خاقانی.