بدار

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (اِ) سیخی که بدان گوساله می رانند. (ناظم الاطباء). چوب که با آن گاو رانند. (از آنندراج). از آلات زراعت است. (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 162 الف).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر