بدتنی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ] (حامص مرکب) دیوانگی. جنون(1). (از ولف) :
بپوشند پیراهن بدتنی
ببالند با کیش آهرمنی.فردوسی.
.(از ولف) .
(آلمانی)
(1) - Verrucktheit