بدرای

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص مرکب) بدتدبیر. (آنندراج). بداندیشه. بدگمان. بدنیت. بدخواه. بدرأی :
سپردند بسته بدو شاه را
بدان گونه بدرای و بدخواه را.فردوسی.
و سبب او آنست که ... وزیر احشویرش، ای خسرو، بدرای بوده است به ایشان [ به جهودان ] بدان روزگار که اسیر بودند. (التفهیم). و وزیر او (دارا) بدسیرت و بد رای و همه لشکر و رعیت از وی نفور. (فارسنامهء ابن البلخی ص57). و رجوع به ترکیبات رای در حرف «ر» شود.