بدشنو

«لغت نامه دهخدا»

[بَ شِ نَ / نُو] (نف مرکب) کسی که سخن بدگویان را گوش دهد. کسی که حاضر به شنیدن سخنان بدگویان باشد :
هر کجا عقل پیشرو باشد
بدِ بدگو ز بدشنو باشد. نظامی.