بدمزگی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ مَ زَ / زِ / بَ مَزْ زَ / زِ](حامص مرکب) عدم لذت و بیمزگی. (آنندراج). بدطعمی و بی لذتی. (ناظم الاطباء). || ناگوارایی. (فرهنگ فارسی معین). || بمجاز، کنایه از سردمهری میان دوستان. (آنندراج). برودت میان دوستان. (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر