بده

«لغت نامه دهخدا»

[بِ / بَدْ دَ] (ع اِ) قوت و توان، یقال ما له بده؛ یعنی نیست او را طاقت آن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قوت. توان. طاقت. (یادداشت مؤلف).