بذاخ

«لغت نامه دهخدا»

[بَذْ ذا] (ع ص) شتر بسیار بانگ کنندهء شقشقه برآورنده. (منتهی الارب) (از تاج العروس ج 2 ص252). هَدّار. || مبتکر. (از اقرب الموارد).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر