بذری

«لغت نامه دهخدا»

[بُ ذُرْ را] (ع ص) باطل. (از تاج العروس) (منتهی الارب)(1) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || مرد بسیار مسرف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).
(1) - در منتهی الارب چ تهران بذراء است.