بذل

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ع مص)(1) دادن چیزی را و جود کردن آن را. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). بخشیدن و عطا کردن. (از اقرب الموارد). دادن. (تاج المصادر بیهقی). بخشیدن. (المصادر زوزنی). دادن به طیب خاطر. (یادداشت مؤلف).
(1) - از باب نصر و ضرب. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء).