بذیه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ ذی یَ] (ع ص) مؤنث بَذّی. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مؤنث بذی ء. (منتهی الارب). رجوع به بذی ء شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر