«لغت نامه دهخدا»
[بَ ءِ] (ع اِ) جِ بریقه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و آن شیر است که بر آن پیه یا قدری روغن ریخته باشند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به بریقه شود.