برازخ

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زِ] (ع اِ) جِ برزخ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
- برازخ الایمان؛ مابین اول ایمان و آخر آن و مابین شک و یقین. (منتهی الارب). رجوع به برزخ شود.