برازنده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ دَ / دِ] (نف) زیبنده :
خالق خلق و نگارندهء ایوان رفیعی
فالق صبح و برازندهء خورشید منیری.
سعدی.
|| سزاوار. درخور. برازا. لایق :
پیش بالای تو میرم چه بصلح و چه بجنگ
چون بهر حال برازندهء ناز آمده ای.حافظ.