برازوئید

«لغت نامه دهخدا»

[بِ زُ] (فرانسوی، اِ)(1) انبطرون(2). (یادداشت مؤلف). الشبیه بالکراث. نوعی گیاه است که بر روی سنگهای کنارهء دریا می روید. رجوع به انبطرون شود.
(1) - Prasoide.
(2) - Empetrum.