برافراشتن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ اَ تَ] (مص مرکب)برافراختن. افراشتن. بالا بردن. بلند کردن. (ناظم الاطباء). ترفیع :
بصدمردش از جای برداشتی
ز هامون بگردون برافراشتی.فردوسی.
|| تشیید. شید. برافراشتن بنا. (ترجمان القرآن) : و پادشاهان محتشم را حثّ باید کرد بر برافراشتن بناء... (تاریخ بیهقی). رجوع به افراشتن شود.