براوفتادن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ] (مص مرکب) اوفتادن. افتادن. رجوع به اوفتادن و افتادن شود.
- براوفتادن به؛ آغازیدن به. (یادداشت مؤلف) :
چنان بدانم من جای غلغلیجگهش
کجا بمالش اول براوفتد بسریش.لبیبی.