بربور

«لغت نامه دهخدا»

[بُ] (اِ) معرب بلغور. (مهذب الاسماء). کبیدهء گندم. (آنندراج) (ناظم الاطباء). جشیش گندم. ج، برابیر. البربور الجشیش من البر. (از قاموس).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر