برخطر

«لغت نامه دهخدا»

[بَ خَ طَ] (ص مرکب) باخطر. خطرمند :
همگان برخطرند آنکه مقیمند وگر
ره نیابند سوی باخطران بیخطرند.
ناصرخسرو.