بردراندن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ دَ] (مص مرکب) دراندن :
زهرهء دشمنان بروز نبرد
بردرانی چو شیر سینهء رنگ.فرخی.
بردران ای دل تو ایشان را مایست
پوستشان برکن کشان جز پوست نیست.
مولوی.
رجوع به دراندن شود.