برذعه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ ذَ عَ] (ع اِ) بردعه. (منتهی الارب). ج، براذع. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (آنندراج). و رجوع به بردعه شود. || زمینی که نه بسیار سخت و نه بسیار نرم باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). || پالان خر. (غیاث اللغات از شروح نصاب). گلیم سطبری که در زیر پالان بر پشت ستور نهند. (از اقرب الموارد). و رجوع به بردعه شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر