«لغت نامه دهخدا»
[بَرْ، رَ وِ] (اِ مرکب) امت. (لغت نامهء اسدی). ج، برروشنان. برروشن (از: بر بمعنی بِ یا بمعنی عالی و بلند و رفیع + روشن، روش، بمعنی رفتار) و معنی مجموع یعنی اینکه بر صراط مستقیم و دین حق است یا اینکه بر دینی عالی تر و درست است و اینکه بعضی گمان برده اند برروشن مصحف بدروشن و بمعنی گنه کار است بر اساسی نیست چه این کلمه تنها در شعر دقیقی آمده است و شاهد بیشتری برای آن به دست نیست و همهء صوری که برای کلمه حدس زده اند و همه را هم صاحب برهان ضبط کرده نیز اساسی ندارد. جزء اول این کلمه بر یا پر است و هیچیک از آن صور با دال نیست و دیگر اینکه همهء آن صورتها بمعنی امت گفته اند نه گناهکار. (یادداشت مؤلف). کلمه از «بر» بمعنی به یا علی برای استعلاء و روشن اسم مصدر از رفتن است، بمعنی آنان که برراه و براه اند مقابل بیراه و گمراه یا آنان که برراه بهتر و برترند مثل ارتودوکس مسیحیان فریوری و فریور کیش. پاکدینان یعنی مذهبی بهتر از دینی و مجازاً شاعر آن را بمعنی مسلمین آورده است نه بمعنی امت. (یادداشت مؤلف). مسلمان. آنکه براه یا برراه نیک است یا آنکه برراه برتر است. امتی برراه راست. حنیف : شفیع باش بر شه مرا بدین زلت چو مصطفی بردادار برروشنان را.دقیقی. و رجوع به برروشنان شود.