بر زبر چشم

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ بَ رِ چَ] (ترکیب اضافی) بالای چشم.
- بر زبر چشم ابرو گفتن کسی را؛ بالای چشم ابرو گفتن کسی را. نیارستن سخنی به او گفتن :
با که توان گفت که آهو بود
بر زبر چشم تو ابرو بود.
زلالی (آنندراج).