«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (اِ) دوشاب خوشبوی. (شرفنامهء منیری). دوشب سیاه رنگ خوشبوی. (آنندراج) (برهان) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). || مطلق امّت از هر پیغمبر که باشد (برهان)(1). مطلق امت و آنرا با شین منقوطه (برشان) نیز نویسند و از این قرار مخفف بربروشان است که بمعنی امت است. (انجمن آرا) (آنندراج). اما کلمه در این صورت مصحف است. رجوع به برروشنان شود. || گروه آدمیان و به این معنی بکسر اول نیز آمده. (برهان) (ناظم الاطباء). (1) - به این معنی مصحف برروشنان [ ویرویشنیکان ] است. (حاشیهء برهان معین).