برستن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ رَ تَ] (مص) رستن. رهایی یافتن. رها شدن. خلاص شدن. مستخلص شدن. نجات یافتن. تخلص :
گمان برد کز بخت وارون برست
نشد بخت وارون از آن یک بدست.
ابوشکور.
تنی چند از موج دریا برست
رسیدند نزدیکی آبخست.عنصری.
و رجوع به رستن شود.
- برستن از؛ رها شدن از. نجات یافتن از. (یادداشت مؤلف).