بر سرخی زدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ سُ زَ دَ] (مص مرکب) به سرخی متمایل شدن. بسرخی زدن. رجوع به ترکیبات زدن شود.
- بر سرخی زدن گل؛ رنگین شدن اوراق گل چه اول موسم خوب رنگین نمی باشد بعد یکچندی بالیده و رنگین میگردد. (آنندراج) :
جام می دردست و از مرغ چمن دستان خوش است
گل چو بر سرخی زند وقت سیه مستان خوش است.
دانش (از آنندراج).