«لغت نامه دهخدا»
[بَ رَ] (اِ) بش. (حاشیهء فرهنگ اسدی). موی قفای اسب. فش. کاکل اسب. (از برهان). مؤلف نویسد: در جای دیگر این کلمه را ندیده ام و ممکن است سهو کاتب لغت نامهء اسدی باشد.