برشاوش

«لغت نامه دهخدا»

[بَ وُ] (اِخ) (اصطلاح نجومی)(1)یکی از صور شمالی فلک که بر صورت مردی توهم شده بر دست راست شمشیری و بچپ سر دیوی و شامل پنجاه و نه ستاره است و حاوی جنب فرساوس و غول و عاتق الثریا و منکب الثریا و معصم الثریاست و صورت را حامل رأس الغول و سوار و فرساوس نیز خوانند. (یادداشت مؤلف).
(1) - Persee.