برشکنجیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ شِ کَ دَ] (مص مرکب)شکنجیدن :
ز آز و فزونی برنجی همی
روانرا چرا برشکنجی همی.
فردوسی.
و رجوع به شکنجیدن شود.