برشکنی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ شِ کَ] (حامص مرکب)اعراض. برگشتن. (آنندراج). روی برتافتن :
ازوی خوش است برشکنی ها بگاه ناز
وز خسرو شکسته فغانهای زار خوش.
خسرو.