«لغت نامه دهخدا»
[بِ] (معرب، اِ)(1) بستان افروز. (ترجمهء صیدنه). گلی است که آن را بستان افروز خوانند و بعضی گویند تخم بستان افروز است. (برهان) (آنندراج) (بحر الجواهر). بعضی گفته اند نباتیست برگ آن مانند برگ حماض با درشتی و سیاهی بیشتر از برگ حماض. و رجوع به تحفهء حکیم مؤمن و تذکرهء داود ضریر انطاکی شود. (1) - Britannica.