برعم

«لغت نامه دهخدا»

[بُ عُ] (ع اِ) بُرعمه. بُرعومه. بُرعوم. غلاف میوهء درخت. (منتهی الارب). پوست گل. (مهذب الاسماء) (آنندراج). غلاف گل. (مهذب الاسماء). || شکوفه یا غنچهء ناشکفته. ج، براعیم. (منتهی الارب) (آنندراج). شکوفهء درخت پیش از آنکه بازشکفد. (مهذب الاسماء). و رجوع به مترادفات کلمه شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر