برفروزیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ فُ دَ] (مص مرکب)برافروختن. روشن کردن. مشتعل کردن :
ز خاک و ز خاشاک و شاخ درخت
یکی آتشی برفروزید سخت.فردوسی.
و رجوع به برافروختن و افروختن و برفروختن شود.