برگ رزان

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گِ رَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) برگ مو :
بجملگی همه زاسبان درآمدند به خاک
بسان برگ رزان از نهیب باد خزان.قطران.
وز چرخ ستارگان فروریزد
چون برگ رزان ز باد آبانی.ناصرخسرو.