«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (اِخ) شهرت یوسف بن ابراهیم است که او از خراسان بود و بر خلیفه محمد مهدی خروج کرد و گروه بسیاری بر او گرد آمدند و مروالرود و طالقان و جوزجان و پوشنج را تسخیر کرد. المهدی، یزیدبن مزید شیبانی را بجنگ او فرستاد، یزید بر برم غلبه کرد و او را باسارت نزد المهدی فرستاد و بسال 160 ه . ق. با همراهانش بر جسر دجله بدار آویخته شد. (از اعلام زرکلی ج 9 ص280 از الکامل ابن الاثیر و النجوم الزاهره).