برناچه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ / بُ چَ / چِ] (اِ مصغر) مصغر برنا. (آنندراج) :
همچو نی با هرکه شد سیفی زمانی هم نفس
وصف آن برناچهء رعنای خوش قد می کند.
سیفی (از آنندراج).