برند

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ / بِ رَ] (معرب، اِ) فروغ شمشیر و جوهر آن، معرب پرنگ(1). (از منتهی الارب). جوهر و آب شمشیر، و آن لغتی است در «فرند» و گویند معرب است. (از المعرب جوالیقی). || سیف برند؛ شمشیر که بر آن نشان قدیم باشد، و تیغ جوهردار. (منتهی الارب).
(1) - ظ: پرند.