بروء

«لغت نامه دهخدا»

[بُ] (ع مص) خلق کردن. آفریدن. || پاک و بیزار شدن از عیب و وام و مانند آن. || به شدن از بیماری و برخاستن از آن. (از منتهی الارب). بَرء. بَراء. بَراءه. و رجوع به برء و براء و براءه شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر