بر و رو

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رُ رو] (ترکیب عطفی، اِ مرکب)(از: بر + و + رو) جمال. (یادداشت مرحوم دهخدا). زیبایی ظاهر. بهر و رو.
- بر و رویی داشتن؛ جمیل و صاحب جمال بودن: دختری را که بر و رویی داشت برای پسرش گرفت. (یادداشت مرحوم دهخدا).