بروسین

«لغت نامه دهخدا»

[بْرو / بُ] (فرانسوی، اِ)(1)شبه قلیایی که آنرا از جوزالقی استخراج کنند. کریستالهای آن استوانه ای شکل و بی رنگ و بی مزه است و از سمهای مهلک محسوب میگردد و در طب مورد استعمال دارد. (فرهنگ فارسی معین).
.
(فرانسوی)
(1) - Brucine