«لغت نامه دهخدا»
[بُ] (ع مص) تمام شدن در فضل و درگذشتن از اصحاب در دانش و مانند آن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بَراعه. و رجوع به براعه و براعت شود. || به بالای کوه شدن. (از اقرب الموارد).